Cerkak : Namung Kancan


おはよう、おはよう ...여러분(^^)/

Morning, Yorukou!

Hari ini aku akan membagikan cerpen berbahasa Jawa. Karena YoruMong orang Jogja jadi harus belajar bahasa Jawa. Yap, sebenarnya ini tugas pelajaran bahasa jawaku へへへ. Tapi gapapa lah, ya (^ ^ )V. Sekalian buat referensi YoruKou yang ingin menulis cerkak (cerita cekak) atau cerpen.

Then, let's check it out!




Namung Kancan
-Titi Kusuma-


Wiwit cilik aku nduwe kanca jenenge Agnes. Agnes iku murid pindahan ing kelasku. Umure Agnes luwih enom tinimbang murid-murid liyane nanging dheweke murid paling pinter ing kelasku. Amarga awake sing cilik, ireng, lan rambute kriting dheweke dadi bahan guyonan sak kelas.
Ing sawijining dina, kanca-kanca mbebeda Agnes ngasi mripate mbrambangi. Sebenere aku ora peduli toh aku lan Agnes udu kanca cedhak, nanging amarga aku ora tega aku mbela Agnes ing ngarepe kanca-kanca. Ora dinyana, bocah sak kelas malah balik pada ngelokke aku.
“Cieee... Damar sengeng Agnes! Damar seneng Agnes!” sorak bocah-bocah bebarengan.
Waduh! Niatku arep mbantu malah kena watu! Aku bingung arep njelaske kaya ngapa, lehku omong ora pada dirungokake. Dumadakan, aku malah keceplosan omong bab kang ala.
“Menenga!  Sapa sing seneng karo Agnes, hah?!”
“Bocah ireng kucel kaya dheweke iku ora pantes disenengi!”
Agnes sing ana ing mburiku nangis kekejer sinambi mlayu metu kelas. Bu Guru sing arep mlebu kelas ketabrak Agnes kang lagi nangis. Lebar kuwi Agnes digawa ing UKS karo Bu Guru.
Swasana kelas dadi nyenyet. Amarga omonganku kang marakke Agnes nangis kaya ngana, kanca-kanca pada ngedohi aku. Sedina iku ora ana sing gelem cedhak utawa omon-omongan karo aku. Malah ana  sing terang-terangan nyalahke aku. Atiku lara banget, rasane aku pingin nangis. Aku ngerti yen aku salah, nanging sing liya iya padha-padha salah, kan?
Lebar kedadean iku Agnes ora menyang sekolah telung dina suwene. Agnes wedi yen dheweke menyang sekolah bakal dibebeda maneh. Coba yen Agnes menyang dina iki mesti dheweke bakal ngguyu kemekelen amarga uwong sing dibebeda udu dheweke nanging aku. Saben wektu ana wae sing ngganggu aku ing kelas. Ana sing mung ngelokke nanging ana uga sing njegal lan narik kursiku. Saiki aku ngerti kepiye rasane dadi Agnes.
Awan kuwi aku menyang omahe Agnes. Tekan omahe, Agnes ora gelem nemoni aku. Dheweke isih lara ati amarga pocapanku dina iku. Aku ngerti lan maklum marang sikape Agnes. Akhire aku mung bisa ngomong saka ngarep lawang kamare Agnes.
“Agnes, aku nyuwun pangapura. Pocapanku dina iku ora disengaja. Aku uwis ngerti kepiye rasane dibebeda. Kabeh uwong nduweni kekurangan, ananging keluwihan uwong kasebut luwih penting. Kayata kowe sing ramah, pinter, sabar, lan ora mbeda-beda sapa sing dadi kancamu,”
“Lan... yen bisa, aku pengin awakdhewe bisa dadi kanca,”
Lebar ngomong kaya ngana ora ana respon saka Agnes. Lawang ing ngarepku isih ketutup rapet. Aku mbalik awakku lan pamit marang ibune Agnes. Pas aku uwis tekan ruang tamu Agnes metu saka kamare. Raine isih kecut. Dheweke mlaku alon marani aku. Aku uwis siap yen Agnes arep nabok utawa nendang aku. Nanging ora dinyana Agnes malah ngulurake tangane.
“Ayo kekancan...”



Jangan lupa sertakan sumbernya jika ingin menyalinnya, kay??
"Hargailah usaha penulis 💖💖💖"

Komentar

Postingan populer dari blog ini

Let's Learn : RODOKU

TWIST YOUR TONGUE! Melatih Pengucapan dengan Pembelit Lidah

Let's Learn : JAPANESE SPEECH